Hayat, daima sıhhat ve âfiyette yeknesak gitse, nakıs bir ayna olur. Belki bir cihette ademi, yokluğu ve hiçliği ihsas edip sıkıntı verir. Hayatın kıymetini tenzîl eder. Ömrün lezzetini sıkıntıya kalbeder. “Çabuk vaktimi geçireceğim” diye, sıkıntıdan