Birincisi: Cenab-ı Hakk’ın irade sıfatından, Vasf-ı irâdeden gelen yoku var eden ve varı yok eden meşîetle takdirdir. Ona da şer‘-i tekvînî, sünnetullah, âdetullah, tabiat denir. Âlemdeki bu şeriata herkes muhataptır. Herkes eşittir. Tabiat kanunlarına karşı ayrıcalık yoktur. Peygamberlere verilen harikalar ise mucizedir. Mucize dışında onlar da tabiat kanunlarına, âlemin nizamına, yaratılışın sesine kulak verir ve uyum sağlarlar. Bu şeriat, ilahî iradesinin, meşietin bir takdiridir. Bu şeriata isyan ilahî iradeye bir isyandır.