“İnsanlar hiç imtihan edilmeden, (sâdece) ‘İman ettik!’ demeleriyle (kendi hâllerine) bırakılıvereceklerini mi sandılar?” (Ankebut, 2) Bazen sıkıntı, bazen üzüntü, bazen hastalık gelecek. Biz talep ettiğimizden değil, olması gerektiği için; olması, olacak olan ihtimaller arasında en güzel olan olduğu için gelecek. İşte o vakit bizden istenen bir başka hal oluyor: sabır. Mümkün mü öyle bir hal? Acının kemiğe battığı o ilk anda gösterebilmek? Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri gibi, “Mevla görelim neyler neylerse güzel eyler” diyebilmek.
“Allah’ın Rahmetinden Ümid Kesmeyin!”
